De Panningse 'buuttereedners op muziek' stoppen ermee. Na een kwarteeuw carnavalszittingen van Eijsden tot Mook te hebben opgeluisterd, vindt Rebarber Tiesj het mooi genoeg geweest. Komende carnaval staat het kwartet voor de laatste keer op de bühne.

Heren- en dameszittingen doet Rebarber Tiesj niet meer. Tenzij het carnavalskwartet het eerste uur op het programma staat. ,,Daarna zijn ze doorgaans zo bezopen dat er geen hond meer luistert.''

De mannen van Rebarber Tiesj kunnen het weten. Al 25 jaar treedt het Panningse gezelschap tijdens het carnavalsseizoen op. Van Mook tot Eijsden worden ze geboekt, met name voor de zittingen. Want Rebarber Tiesj is geen meebrul-band ter verhoging van de sfeer. De vier heren brengen een soort buut op muziek. Daarom vinden ze het belangrijk dat er geluisterd wordt in de zaal. En dat laatste wil met carnaval als gevolg van de rijkelijk vloeiende alcohol niet altijd lukken. Vooral niet op dames- en herenzittingen.

Thijs Hendricks herinnert zich nog die ene keer dat er een striptease-act na hun optreden op het programma stond. ,,Zat de hele zaal te brullen. 'Wij willen tieten zien. Wij willen tieten zien'. Twee nummers hebben we nog gespeeld. Toen hebben we het maar opgegeven.'' Qua dieptepunt zit ook een optreden ergens in het midden van de provincie nog vers in het geheugen. ,,Om drie uur 's middags hingen prins en raad van elf al bezopen in een stoel.'' Vrouwenzittingen zijn volgens het Panningse kwartet trouwens net zo erg. ,,Die drinken weliswaar niet zoveel, maar kwekken des te meer.''

Rebarber Tiesj. Het wil nog wel eens misgaan met die naam. Vooral in het zuiden maken ze er geregeld 'Tisch' (tafel) van. Fout dus. Tiesj verwijst heel simpel naar de twee Thijsen in band: Thijs Hendricks en Thijs Reijnders. En rabarber wordt er nogal wat geteeld in Helden. Vandaar dus Rebarber Tiesj. Ooit zijn ze begonnen als Rebarber Tiesj en de Electric Pouleband. Naar de hond - ,,een lopende vleeskroket'' -van Hendricks' neef. Maar die mond vol bleek helemáál een struikelblok voor de buitenwacht.

De roots van Rebarber Tiesj liggen op de zittingsavonden in Kèpel. Daar stonden ze in 1980 voor de eerste keer op het podium. Omdat hen dat leuk leek en ook een béétje als tegenhanger van de Heldense Bretelboys. Want wat 't Dörp heeft, mag in Kepél natuurlijk niet ontbreken. De eerste jaren zongen ze louter liedjes over Kèpelse zaken. Zoals de slangen die in het dorp ontsnapt waren. Maar na verloop van tijd moest er ook ander repertoire op de plank komen. Want het aantal optredens over de dorpsgrens begon gestaag te groeien.

Zeker nadat het Panningse kwartet zich gepresenteerd had op een avond van de Limburgse Vereniging voor Karnavalsartiesten. Toen stroomden de boekingen binnen. Tot Brabant toe. ,,Fijn publiek daar'', vindt Thijs Reijnders. ,,Die luisteren tenminste.'' In Limburg is het niveau van de zittingsavonden niet altijd meer wat het geweest is, vindt het viertal. ,,Het jongere volk is niet meer zo geïnteresseerd in de buuts. Die hangen liever aan de tap.''

De liedjes van het Panningse carnavalskwartet ontstaan doorgaans op maandag, de vaste Rebarber Tiesjavond. ,,Eerst wordt er een idee geboren; dan zoeken we een refrein van een bestaand nummer erbij en daarna komt de tekst'', doet 'benjamin' Gert Reijnders de werkwijze uit de doeken. ,,Het mooiste is als je een associatie kunt maken tussen klank en tekst. Zoals onze paradie op het nummer Que si, que no.'' De vertaling in Kèpels: kiek die; kiek doa.''

Na komende carnaval hangt Rebarber Tiesj de gitaren, accordeon, mandoline en ukelele aan de wilgen. Een besluit dat er al langer aan zat te komen. De inspiratiebron droogt langzaam op en het kost de heren steeds meer moeite met wat nieuws te komen. Dus gaat de stekker er over een paar maandjes uit. Of ze het zullen missen? Zeker wel. ,,Maar ach, kunnen we eindelijk eens kijken wat er maandagavond op tv is.''

(Bron: Dagblad de Limburger, vrijdag 10 december 2004)