DONGEN – Marinda Wijnen (11) gaat zondag een minuut of tien optreden tijdens de jeugdsauwelmiddag in Dongen. Ze zal haar publiek niet zien, want Marinda is al haar hele leven blind.

Aanvankelijk komt er niet meer uit dan: ‘Vind ik leuk’, op de vraag waarom ze meedoet aan de jeugdsauwelmiddag in Dongen. Maar hoe langer het gesprek duurt, hoe losser Marinda Wijnen (11) komt.

Dat ze vorig jaar al mee had willen doen, maar dat ze toen net te laat was met inschrijven. Dat ze al vaak zat op de planken heeft gestaan. En dat ze het niet erg vindt dat ze het publiek niet kan zien, omdat ze blind is. „Ik hoor ze wel lachen. En als ik de mensen niet hoor, dan zullen ze bij de afkondiging wel zeggen: ‘Dit was Marinda, niemand moest om haar lachen’.“

Marinda werd te vroeg geboren, al na 25 weken. Weken lang lag ze in de couveuse, het ‘slangenhok’ zoals ze het zelf noemt. Ze weet niet beter dan dat ze alleen maar zwart ziet. Ook het flitslicht van de fotograaf die een foto komt maken, ziet ze niet. „Ik dacht vroeger wel dat ik die flitsen kon zien, maar dat bleek niet zo te zijn.“ Alleen zwart.

Over de opkomst op het podium maakt Marinda zich geen zorgen. Ze wordt in een groene bak het podium opgereden, als Hannie van de Hangjeugd. Oranje shirtje, spijkerpak, grote oorbellen in en een neuspiercing. Om dan ruim tien minuten uit te pakken over wethouder Piet Panis, de politie, ambtenaren, het Looiersplein, en uiteraard het centrum van Dongen.

Een deel van de grappen be dacht Marinda zelf, een deel kwam tot stand met behulp van vader Eric en de Dongense sauwelaar René Broeders, een vriend van de familie. „Het eerste advies dat hij gaf was: oefenen. Dus dat heb ik gedaan, want volgende week zondag is het al. En: goed nadenken over je typetje. En als je je tekst kwijtraakt: rust nemen en zoeken.“

Marinda Wijnen zit op Sensis, een school voor blinden en slechtzienden in Grave. Elke dag om zes uur op, om zeven uur naar school en om kwart voor vijf weer thuis.

Een flinke reis. „Valt wel mee“, zegt ze luchtig. Om meteen een verhaal te beginnen over een jongen ‘die zeker adhd heeft’ en die bij haar op school zit. „Die komt binnen en begint meteen met speelblokken tegen elkaar te slaan, lawaai te maken. „Eigenlijk willen we hem dan slaan, maar dat doen we maar niet. Ach, als hij zijn pilletje krijgt, is hij weer rustig.“ Grapje, grapje.

Sauwelen
En dan ineens, tussendoor: „Een vriendin van mij tast altijd mensen af met haar handen. Dat doe ik nooit. Ik vraag me af waarom.“

Op Sensis heeft ze al een paar keer meegedaan aan de jaarlijkse muziekshow. Meestal ‘op zang’, maar Marinda speelt ook piano, accordeon en een beetje drum. „Gitaar heb ik ook geprobeerd. Dat is niet meegevallen. Ik kreeg er geen noot uit.“ Dus daar is ze maar mee gestopt. Maar dat sauwelen, dat wil ze wel eens proberen. Volgende week zondag gaat het ervan komen.

Voor Marinda op tafel ligt een map met groene blaadjes. Daar staat in braille haar tekst op. Ze doet even voor hoe ze met een braillemachine teksten intikt. Ze kijkt op. „Oeps, foutje. Nou ja, dat ziet toch niemand.“

De jeugdsauwelmiddag begint zondag om twee uur in de Cammeleur. Er zijn vijf deelnemers.

(Bron: BN/DeStem)