"Maatschappelijk belangrijke verschijnselen, ik vind het uitermate boeiend daarin te spitten, dus kies ik dáár ook mijn onderwerpen'', vertelt Petit. "Dat was zo toen ik in 1999 als Hennep Pie het gedoe rond de softdrugs en de koffieshops bij de kop pakte, toen ik daarna de hele internet-hype op de korrel nam, en dat is nu met die allochtoon opnieuw het geval. Ook al gaat het 'maar' om een buut, het moet wel iets om het lijf hebben.''

De gewone allochtoon -,,Zeg maar Toon.''- vertelt over die dag waarop hij met zijn eettentje vol Kiep-Sjebab op het Preuvenemint in Maastricht stond, maar daar weg werd gestuurd door de politie. ,,Iek had gein verblijfsvergoening....'' (tien seconden stilte) ,,voor het Preuvenemint.'' Die tien seconden stilte. Petit lacht. ,,Merkte je het? Er ging toch even een lichte schok door de zaal. Alsof de mensen dachten: hee, nou wordt hij serieus. Voor mij waren die tien seconden eigenlijk de kern van de buut. Die wilde ik er per se in hebben. Ik heb daar vooraf heel wat strijd over gehad. Mensen zeiden: dat moet je niet doen, als het daar stil valt, gaat je dat punten kosten. Maar die verblijfsvergunningen, daar gáát het toch om?'' Nee, we moeten hem vooral niet verkeerd begrijpen, zegt Petit. Hij staat niet in de buut om politieke satire te bedrijven, om de Limburgse Freek de Jonge uit te hangen. ,,Ik ben geen boodschapper. Ik sta in de buut om de mensen te laten lachen, om ervoor te zorgen dat ze zich even ontspannen, even hun zorgen loslaten. Als ik één ding absoluut niet wil, dan is het de mensen belerend toespreken. Maar er mag in zo'n buut wel een stukje dagelijkse realiteit zitten. Noem het een hele kleine aanzet tot bewustwording.''

,,God-allah-machtig!''

Hij zei het niet, Gilbert Petit, toen vrijdagavond tegen middernacht duidelijk werd dat hij voor de tweede keer Limburgs buuttekampioen was geworden, maar hij had het kúnnen zeggen. Sterker: het favoriete stopwoord van 'gewoon een allochtoon' zou de meest passende reactie zijn geweest. Als hij een dag later thuis in Ulestraten bij zit te komen van een heel lange en heel gezellige 'nazit', kan hij het nog steeds niet helemaal vatten, zegt hij. ,,Ik moet er hoognodig even uit, de laarzen aan, het veld in. Even doorwaaien, misschien dat het dan pas goed doordringt.'' De telefoon rinkelt. Of hij misschien in januari 2005 nog een gaatje in zijn agenda heeft voor een optreden in .........?

,,Ja, dat begint nu weer. Vanmorgen om acht uur had ik al het eerste telefoontje.'' Hij lacht. Och ja, het hoort erbij. Over twee maanden is het seizoen weer voorbij. Dan is Gilbert Petit weer gewoon parttime fruitteler, parttime leraar in het speciaal onderwijs, en tussendoor toneelspeler. En levensgenieter. ,,Ik hou van afwisseling.'' De Limburgse buuttewereld kan erover meepraten.

De einduitslag van de Groot-Limburgse Buuttekampioenschappen 2004: 1. Gilbert Petit, Ulestraten, als 'Gewoon eine allochtoon' (358 punten). 2. Ger Frenken, Roggel, als 'Sollicitant' (299,5 punten). 3. Ton Donders, Weert, als 'Tonnie de Darter' (286 punten).

(Bron: Dagblad De Limburger, maandag 12 januari 2004)