HELMOND - De meningen na afloop zijn verdeeld. Was het Freddy van den Elzen, die als de zevenjarige Dreeke met sterke mimiek het publiek wist te grijpen? Of toch de vertrouwde en opnieuw sterke Rob Scheepers alias Tattoo Tonnie?Ook wachtkamerspecialist Frank Schrijen wordt door enkelen genoemd als beste kletser van de avond. Zeker is dat het Keiebijters kletstoernooi zaterdagavond in het Brabant House een ijzersterke start kende, waarin de vier kletsers elkaar niet veel ontliepen.
Op voorhand sprong er een naam op de deelnemerslijst van zaterdag uit. Rob Scheepers (die uit Sterksel), won de Zilveren Narrenkap immers al drie keer. Dit keer klom hij de ton in als Tattoo Tonnie, de tatoeagekoning van Helmond. Blij met de crisis, want hij moet het tenslotte hebben van het tatoeëren van de armen. Scheepers stond opvallend ontspannen in de ton en liet de kersverse Briek XXXVII nog even fungeren als stadionspeaker. Opnieuw wist de Sterkselnaar te overtuigen. Maar een plaats in de finale van 30 januari is bepaald geen vanzelfsprekendheid, want Tattoo Tonnie had sterke concurrentie.
Die kwam onder meer van Frank Schrijen. Als wachtkamerspecialist heeft hij er lol in wachtkamers op te zoeken, al is hij zelf zo gezond als de ziekte. Ook in Lourdes is hij geweest, maar het was er zo duur dat hij daar goed genezen van terugkwam.
Schrijen begon wat aarzelend met erg veel herhaling, maar eenmaal op dreef hield hij het publiek geboeid. Dat hij wat vaak een blik op zijn papier moest werpen, werkte niet echt storend, maar toont wel aan dat de klets er nog niet helemaal inzat.
Afgaande op de reacties van het publiek zou de zevenjarige Dreeke, in het dagelijks leven Freddy van den Elzen, wel eens hoge ogen kunnen gaan gooien. Hij viel onder meer op door zijn ijzersterke gezichtsuitdrukkingen en gebaren. Knap bleef hij gedurende zijn hele klets wrijven over neus en kleren. Dreeke wist al snel na zijn geboorte dat hij een jongetje was. " Ik heb onder de dekens gekeken", legde hij in het ziekenhuis aan een andere baby uit. "Blauwe sokjes!" Voor het eerst hielden de Keiebijters dit seizoen een talenten-kletstoernooi, waaruit voor elk van de drie voorrondes van het grote toernooi een debutant is geselecteerd. Afgaande op de kwaliteiten van Rob van Elst, die zich als bouwvakker Dik dun Unmundige in de ton begaf, is dat een hele slimme zet geweest. Dik kende de kneepjes van het vak, de kracht van herhaling ('Tunesië, prachtig land, ga ik nooit meer naar toe') en had de nodige droge grappen. Als de ober in een restaurant vraagt hoe hij de vis vond, klinkt het: "Bij toeval, toen ik de friet opzij schoof." Tekstueel deed Van Elst nauwelijks onder voor zijn meer ervaren collega's. Qua presentatie en persoonlijkheid mag hij nog wat groeien, maar hij is nu al een aanwinst voor de kletserswereld