Buutreedners vinden de humor op straat
  01-01-1900
Zolang de ton op het podium staat, zolang staan Regie Buijsrogge (`t Suikerke) en Frans de Schepper (Sieske de Flierefluiter) er al rond of in. De afgelopen twintig jaar hebben zij hun visie op de Hulster gemeenschap verkondigd tijdens het Buutreednersfestival. De lach en het applaus van het publiek wegen nog altijd zwaarder dan de stress en de slapeloze nachten voor het doek opengaat.

Buutreednen, oftewel tonpraten, is in Hulst al twintig jaar een traditie. In 1984 begonnen bij Zaal Tiffany`s van Bert Brood, het tegenwoordige Hof Van Vlaanderen, als onderdeel van de jaarlijkse carnavalsavond. De beroemde tonprater Piërre Knoops was bereid gevonden langs te komen en een buut zou een buut niet zijn als wat meer tonpraters zijn voorbeeld zouden volgen. Zo kwamen Buijsrogge (69) en De Schepper (51), beiden toneelspelers, bij de club. ,,Ze docht`n da wij wel leutig waor`n``, zegt De Schepper. In 1990 verhuisde het buutspektakel naar Den Dullaert en door de jaren heen groeide het uit tot een fenomeen dat tot ver in de omtrek bekendheid geniet. Er is een vaste schare fans en elk jaar komen er weer nieuwe liefhebbers bij.

Geen leuker vermaak dan leedvermaak, is het motto van de tonpraterij. Wie zich het afgelopen jaar heeft gedragen, heeft niks te vrezen. Maar een Hulstenaar die over zich heeft doen spreken, kan maar beter uitkijken.

Wie er vanaf komt met een woordgrapje, heeft geluk. Vooral de politiek krijgt er vaak genadeloos van langs, maar ook `de gewone mens` uit de gemeenschap van Hulst is doelwit.
Door de jaren heen wisselde het areaal tonpraters geregeld. Elk jaar stapten tussen de vier en de zeven reedners de ton in, het geheel aan elkaar gepraat door de presentator of soms zelfs twee. Vaste factoren al die twintig jaar zijn Buijsrogge en De Schepper. Het alterego van De Schepper, Sieske de Flierefluiter, haalt zijn inspiratie van de straat. ,,Humor ligt op straat, je moet hem alleen weten op te rapen. Als een man bij mij aan de balie van het postkantoor - red.) zijn postzegels voor de geboortekaartjes van zijn baby wil afrekenen met zijn pinpas, maar aan mij vraagt hoe hij dat ding in de gleuf moet stoppen, dan moet ik op mijn tong bijten... Negen maanden geleden is het hem toch ook gelukt? Kijk, dat is humor.``
De Hulster buutpraat heeft vaak een politiek tintje, maar volgens Buijsrogge is dat eigenlijk niet de bedoeling. ,,Bij ons is het zo gegroeid, maar eigenlijk mag je in de ton over alles praten, als het maar leuk is.``

Sieske en `t Suikerke kwamen in die twintig jaar in diverse kostuums het podium op. De Schepper heeft nog steeds de beste herinneringen aan zijn optreden als Napoleon en als Turk. De kostuums laat hij maken. Hij buut wordt geheel op het personage toegeschreven, maar Buijsrogge doet het andersom. Hij schrijft eerst zijn buut en bedenkt daarna hoe hij gekleed zal gaan. De keren dat hij als padvinder of oudstrijder de ton in stapte, staan hem nog het beste bij.

Van stoppen willen beide reedners voorlopig nog niet weten. ,,Ik ga door zolang het publiek om mij kan lachen``, zegt De Schepper. Buijsrogge verlaat de ton pas als zich een paar goede vervangers aandienen, en het blijkt moeilijk die te vinden. ,,Ze durven niet. Ze zijn bang om af te gaan, lijkt het wel. Het is ook niet zo makkelijk. Buutreednen of een leuke mop vertellen op een vijftigjarige bruiloft zijn twee heel verschillende dingen.`` Vrijdag, zaterdagavond en zondag zat Den Dullaert weer tot de nok toe vol.

(Bron: Provinciale Zeeuwse Courant)
 
     

 
 

 Copyright © 2003 - 2024 Tonpraten.nl